مدح و ولادت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه
همين كه شامّه ام مستِ بوی نرگس شد وصال، روزی اين بـيـنـوای مُـفـلس شد حضور حضرت معشوق در دلم حس شد "ستاره ای بدرخـشيد و مـاه مجلس شد" شكـفـته ام چو گـل از بهجـت رسيدن او بـهـشـت، آمـده در سـامـرا بـه ديـدن او شب تـجـلّـی سـلطـان انـس و جـان آمـد به جـسـم مُـردۀ عـالـم، دوباره جان آمد امام كون و مكـان، صاحب الـزّمان آمد به خـاك بـوسی او عرش كِل كِشان آمد دليل نـورِ كواكـب، به جـلـوه آمده است يگانه حاضر غائب، به جلوه آمده است ببين كه چشم فلك خيره بر قمر شده است شبِ بلند زمين و زمان، سحر شده است درخت پُـر ثـمـر نـور بارور شده است امـام يـازدهـم صـاحب پـسـر شده است اگر كه وا شده گـلهـای سُرخ لبـخـنـدش گـرفـتـه بوسه ز لبـهـای گـرم دلـبـنـدش به محـض آمدنش سر به سجده بگـذارد همين كه ارض و سما را به وجد می آرد ز فـيـض مـقـدم او لـطـف عـام می بارد رسيده تا كه غم از قـلب شيعـه بر دارد شب شروعِ رسيدن به آخرين راه است شـبِ طـلــوعِ وجــودِ بــقــيــة الله اسـت دعای حضرت او تا دمی كه همره ماست خـدا گـواه، مَلك هم گـدای درگه ماست "جـمـال چهـرۀ او حُجّت مُوَجّه ماست" "هزار يوسف كنعان فتاده در چَهِ ماست" "سر ارادت ما وآستان حضرت دوست" كه هرچه هست به عالم طفيلِ هستيِ اوست مـحـمّـدی ست به واللهِ خُـلـق نـيـكـويش مـثـال ِتك يَـل بـدر است زورِ بـازويش به سيـره، دختر پيغـمـبر است الگـويش تمام حُسنِ حَسن مُنجلی ست از رويش پس از ظهور، زمين لرزه از تلاطم ماست كه او به وقت شجاعت حسين دُوّم ماست ولــــیّ آخِـــــرِ الله را فـــرســـتـــادنـــد بـه آسـمـان شـرف مــاه را فـرسـتـادنـد چـراغ روشـن ايـن راه را فـرسـتـادنــد يـگــانـه مـنـتــقــم شـاه را فــرسـتـادنــد گـرفـتـه گـوش دلـم را صـدای آمـدنـش بـه اشـك، چـلّـه گـرفـتـم بـرای آمـدنـش بـگـو چـكـار كـنـم تا به كـبـريـا بـرسم؟ به وصل يـار در ايـوانِ مرتضی برسم دُرست، نـيـمـۀ شعـبـان به كـربلا برسم بـه خـاك بـوسـیِ سرداب سـامـرا برسم خــدا نـيــاورد از يــار نـا امـيــد شــوم من آمـدم كه به پـای غـمـش شهيد شوم بگو به فصل زمستان، بهار آمدنی ست به شهـرِ يـارِ دلـم، شهـريـار آمدنی ست به گـريـۀ پـسـر مـهـزيـار، آمـدنـی ست تـوسّـلات من و تـو به كـار آمـدنی ست مُــدام نــالــۀ "الـغـوث و الامــان" دارم به هر نفس دَمِ "ياصاحب الزّمان" دارم |